Maniok,...
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
21 Januari 2011 | Brazilië, Santana do Acaraú
Hoi allemaal,
Het werd nog eens tijd dat ik plaatste op de blog. Het is al even geleden dat ik in een internetomgeving was. Ondertussen ben ik een weekje ziek geweest en dat is alles behalve plezant als je ergens ver afgelegen woont. Het is allemaal terug in orde nu.
Wat heb ik de afgelopen tijd hier gedaan in de communidade? Momenteel is het de oogst van maniok wat zorgt voor heel wat werk hier in de communidade. Al de mensen werken hier dan samen om de maniok te verwerken tot maniokbloem. Deze bloem is dan voor eigen gebruik van de communidade. Ik heb wat mee geholpen met het schillen van de maniok. De vrouwen gaan dan in een cirkel op de grond rond de berg maniok zitten. Het is hard werken en deze vrouwen werken de hele dag, vaak van 6u30 tot 21u ´s avonds. De oogst is maar één keer per jaar en dit zorgt dan toch voor een paar weken werk. Het zijn een paar mensen die thuis de maniok krijgen en de mensen gaan daar dan naartoe om te helpen. De maniok wordt dus eerst geschild, gewassen, versnipperd, nog eens gewassen en gezeefd. Hierna gaat het in zakken en wordt het water er uitgeperst. De maniok wordt dan nog eens gezeefd en hierna gedroogd op een soort van grote oven. Dit hele proces gebeurde dus in dezelfde ruimte waar wij de maniok schilden. De eerste dag zat ik op een halve meter van de oven en ik kan je vertellen dat dat toch zweten was.
Tijdens het schillen van de maniok was ik met enkele jongeren aan de praat geraakt i.v.m. de engelse les die ik wil geven. Al snel werd er een vergadering georganiseerd die ´s zondags zou doorgaan om te bespreken wanneer ik kon starten.
Op zaterdag werd het gebouw van het project geverfd en hier ging ik dan ook weer mee helpen. Ondertussen heeft het hier wat geregend en omdat de verf hier zo´n waterverf is, is er al veel van de verf weggeregend. Het is natuurlijk wel spijtig want die zijde van het gebouw is wat groen en blauw en ondertussen terug met witte plekken.
Op zondag was het dus vergadering en al snel bleek dat er maar drie jongeren opdaagden maar volgens hen waren veel jongeren aan het helpen bij het verwerken van maniok. Na de vergadering ging ik dus naar de plaats waar ze de maniok verwerkten. De jongeren waren inderdaad daar. Ze hielpen mee met het bakken van tapioca en bijou. Bijou is iets dat gemaakt word op basis van maniok. Het is iets typisch voor hier. Ik maakte met de jongeren nog wat meer afspraken voor de engelse les en maandag zou ik kunnen beginnen. De vrouwen vonden het leuk dat ik kwam kijken hoe ze bakten en ze maakten me dan ook een enorme tapioca. Het heeft de vorm van een pannekoek maar smaakt naar niet veel en de textuur is een beetje gummy achtig.
Vandaag is het dus maandag en het is de eerste keer dat ik engelse les ga geven en ik heb al gehoord dat veel mensen van de communidade gaan komen. Ik neem deze info toch met een korreltje zout want vaak blijkt er toch minder volk te komen.
Ondertussen heeft het hier al drie keer geregend. Het is natuurlijk niet veel maar het is toch al iets. De eerste keer dat het hier regende was er dadelijk veel water. Hoewel het maar een halve dag regende onstond er een rivier achter ons huis met zelfs al vis in. Ik vond dat onvoorstelbaar dat zoiets zo snel kon. Als je in de rivier liep kwam het water al tot aan je knieën. Ik heb ook gemerkt dat het huis niet echt waterproof is want overal lekte water binnen met gevolg dat veel emmers in het huis geplaatst moesten worden. Toen ik in mijn kamertje in mijn hangmat lag kreeg ik dan ook heel wat waterdruppels over me heen.
Het systeem om de tonnen met water te vullen werkt nu niet meer omdat er nu een riviertje is. Dit betekent dus dat ik vanaf nu mijne was in de rivier moet gaan doen en ook dat ik mezelf moet wassen in de rivier. Gelukkig kan ik het toilet nog gebruiken en als er wat water in het bassin van de badkamer gedaan word kan ik me ook nog wel in de badkamer wassen. Dit houd echter meer werk in dus ga ik vaak in mijne bikini me wassen in de rivier. De eerste keer was bij het vallen van de avond en ik zag iets in het water wat leek op een slang. Ik gooide een steen en inderdaad het was een slang of althans dat dacht ik. Ik zette mijn bril af en waste me verder totdat er iets voor me spartelde en stroomopwaarts ging. Het was de slang die terug gekomen was. Ik waste me in supertempo en ging terug naar het huis waar ik vertelde wat ik gezien had. Ze begrepen me eerst niet dus ging ik mijn woordenboek halen en probeerde het nogmaals uit te leggen. Uiteindelijk kwamen we eruit, het was volgens hen geen slang dat ikgezien had maar een soort van vis die sterk op een slang lijkt. Volgens hen zitten hier helemaal geen slangen. De tip die ik dan ook kreeg was dat ik de volgende keer de slangachtige vis moest vangen zodat we hem konden opeten. ;-)
Natuurlijk zorgde dit weer voor heel wat gelach voor de rest van de avond. Ik had immers vlak voordat ik naar de rivier ging een vleermuis op de vloer van mijn kamer gevonden. Het was zo´n klein vleermuisje dat daar lag te slapen dus ik ging iemand halen om te laten zien wat ik nu weer op mijn kamer had. Het was blijkbaar een baby vleermuisje en na een paar keer porren vloog het weg. Ik ben blijkbaar de enige die de hele tijd beesten op haar kamer heeft en dit zorgt voor heel wat gelach. Alles wat ik doe en meemaak word uitvoerig besproken door de hele communidade dus als ik stommiteiten bega dan weet iedereen het. Als ik iets over België vertel word dit in vergaderingen besproken. Het is natuurlijk wel leuk dat ze zo geïnteresseerd zijn in mij. Zo was ik eens op een namiddag mijne was gaan doen in de rivier. Het was warm en ik dacht dat gaat voor wat verkoeling zorgen. Blijkbaar is het not done om in de namiddag je was te doen omdat je dan ziek word. Ik stond de dag erna ´s morgens op en had een flinke hoest. Julia vroeg me wat ik de dag ervoor had gedaan en ik vertelde dat ik ´s namiddags mijne was had gedaan. Ze verklaarde me voor zot want iedereen weet toch dat je dat niet doet in de namiddag. Het verhaal werd dat ook nog dagen na het voorval aan iedereen verteld. Ik vertelde hen natuurlijk dat het in België veel ander was en dat ik dit natuurlijk niet kon weten.
Je hoort hier ´s nachts nu ook enorm veel lawaai. Honderden kikkers die kwaken aan de rivier, rare vogels en wie weet nog wat allemaal. Je ziet hier nu ook dwergpapegaaien en heel wat andere kleurrijke vogels. Het is hier in iedere geval heel levendig.
Je kan foto´s terug vinden op mijn facebook.
Até proxima vez of tot volgende keer.
Tchau
Annelies
Het werd nog eens tijd dat ik plaatste op de blog. Het is al even geleden dat ik in een internetomgeving was. Ondertussen ben ik een weekje ziek geweest en dat is alles behalve plezant als je ergens ver afgelegen woont. Het is allemaal terug in orde nu.
Wat heb ik de afgelopen tijd hier gedaan in de communidade? Momenteel is het de oogst van maniok wat zorgt voor heel wat werk hier in de communidade. Al de mensen werken hier dan samen om de maniok te verwerken tot maniokbloem. Deze bloem is dan voor eigen gebruik van de communidade. Ik heb wat mee geholpen met het schillen van de maniok. De vrouwen gaan dan in een cirkel op de grond rond de berg maniok zitten. Het is hard werken en deze vrouwen werken de hele dag, vaak van 6u30 tot 21u ´s avonds. De oogst is maar één keer per jaar en dit zorgt dan toch voor een paar weken werk. Het zijn een paar mensen die thuis de maniok krijgen en de mensen gaan daar dan naartoe om te helpen. De maniok wordt dus eerst geschild, gewassen, versnipperd, nog eens gewassen en gezeefd. Hierna gaat het in zakken en wordt het water er uitgeperst. De maniok wordt dan nog eens gezeefd en hierna gedroogd op een soort van grote oven. Dit hele proces gebeurde dus in dezelfde ruimte waar wij de maniok schilden. De eerste dag zat ik op een halve meter van de oven en ik kan je vertellen dat dat toch zweten was.
Tijdens het schillen van de maniok was ik met enkele jongeren aan de praat geraakt i.v.m. de engelse les die ik wil geven. Al snel werd er een vergadering georganiseerd die ´s zondags zou doorgaan om te bespreken wanneer ik kon starten.
Op zaterdag werd het gebouw van het project geverfd en hier ging ik dan ook weer mee helpen. Ondertussen heeft het hier wat geregend en omdat de verf hier zo´n waterverf is, is er al veel van de verf weggeregend. Het is natuurlijk wel spijtig want die zijde van het gebouw is wat groen en blauw en ondertussen terug met witte plekken.
Op zondag was het dus vergadering en al snel bleek dat er maar drie jongeren opdaagden maar volgens hen waren veel jongeren aan het helpen bij het verwerken van maniok. Na de vergadering ging ik dus naar de plaats waar ze de maniok verwerkten. De jongeren waren inderdaad daar. Ze hielpen mee met het bakken van tapioca en bijou. Bijou is iets dat gemaakt word op basis van maniok. Het is iets typisch voor hier. Ik maakte met de jongeren nog wat meer afspraken voor de engelse les en maandag zou ik kunnen beginnen. De vrouwen vonden het leuk dat ik kwam kijken hoe ze bakten en ze maakten me dan ook een enorme tapioca. Het heeft de vorm van een pannekoek maar smaakt naar niet veel en de textuur is een beetje gummy achtig.
Vandaag is het dus maandag en het is de eerste keer dat ik engelse les ga geven en ik heb al gehoord dat veel mensen van de communidade gaan komen. Ik neem deze info toch met een korreltje zout want vaak blijkt er toch minder volk te komen.
Ondertussen heeft het hier al drie keer geregend. Het is natuurlijk niet veel maar het is toch al iets. De eerste keer dat het hier regende was er dadelijk veel water. Hoewel het maar een halve dag regende onstond er een rivier achter ons huis met zelfs al vis in. Ik vond dat onvoorstelbaar dat zoiets zo snel kon. Als je in de rivier liep kwam het water al tot aan je knieën. Ik heb ook gemerkt dat het huis niet echt waterproof is want overal lekte water binnen met gevolg dat veel emmers in het huis geplaatst moesten worden. Toen ik in mijn kamertje in mijn hangmat lag kreeg ik dan ook heel wat waterdruppels over me heen.
Het systeem om de tonnen met water te vullen werkt nu niet meer omdat er nu een riviertje is. Dit betekent dus dat ik vanaf nu mijne was in de rivier moet gaan doen en ook dat ik mezelf moet wassen in de rivier. Gelukkig kan ik het toilet nog gebruiken en als er wat water in het bassin van de badkamer gedaan word kan ik me ook nog wel in de badkamer wassen. Dit houd echter meer werk in dus ga ik vaak in mijne bikini me wassen in de rivier. De eerste keer was bij het vallen van de avond en ik zag iets in het water wat leek op een slang. Ik gooide een steen en inderdaad het was een slang of althans dat dacht ik. Ik zette mijn bril af en waste me verder totdat er iets voor me spartelde en stroomopwaarts ging. Het was de slang die terug gekomen was. Ik waste me in supertempo en ging terug naar het huis waar ik vertelde wat ik gezien had. Ze begrepen me eerst niet dus ging ik mijn woordenboek halen en probeerde het nogmaals uit te leggen. Uiteindelijk kwamen we eruit, het was volgens hen geen slang dat ikgezien had maar een soort van vis die sterk op een slang lijkt. Volgens hen zitten hier helemaal geen slangen. De tip die ik dan ook kreeg was dat ik de volgende keer de slangachtige vis moest vangen zodat we hem konden opeten. ;-)
Natuurlijk zorgde dit weer voor heel wat gelach voor de rest van de avond. Ik had immers vlak voordat ik naar de rivier ging een vleermuis op de vloer van mijn kamer gevonden. Het was zo´n klein vleermuisje dat daar lag te slapen dus ik ging iemand halen om te laten zien wat ik nu weer op mijn kamer had. Het was blijkbaar een baby vleermuisje en na een paar keer porren vloog het weg. Ik ben blijkbaar de enige die de hele tijd beesten op haar kamer heeft en dit zorgt voor heel wat gelach. Alles wat ik doe en meemaak word uitvoerig besproken door de hele communidade dus als ik stommiteiten bega dan weet iedereen het. Als ik iets over België vertel word dit in vergaderingen besproken. Het is natuurlijk wel leuk dat ze zo geïnteresseerd zijn in mij. Zo was ik eens op een namiddag mijne was gaan doen in de rivier. Het was warm en ik dacht dat gaat voor wat verkoeling zorgen. Blijkbaar is het not done om in de namiddag je was te doen omdat je dan ziek word. Ik stond de dag erna ´s morgens op en had een flinke hoest. Julia vroeg me wat ik de dag ervoor had gedaan en ik vertelde dat ik ´s namiddags mijne was had gedaan. Ze verklaarde me voor zot want iedereen weet toch dat je dat niet doet in de namiddag. Het verhaal werd dat ook nog dagen na het voorval aan iedereen verteld. Ik vertelde hen natuurlijk dat het in België veel ander was en dat ik dit natuurlijk niet kon weten.
Je hoort hier ´s nachts nu ook enorm veel lawaai. Honderden kikkers die kwaken aan de rivier, rare vogels en wie weet nog wat allemaal. Je ziet hier nu ook dwergpapegaaien en heel wat andere kleurrijke vogels. Het is hier in iedere geval heel levendig.
Je kan foto´s terug vinden op mijn facebook.
Até proxima vez of tot volgende keer.
Tchau
Annelies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
