Laatste weekjes Brazilië

Hoi allemaal,
Het is inderdaad al een tijdje geleden dat jullie iets hoorden van mij maar de tijd gaat hier nu zo snel. Ik ben ondertussen aan mijn laatste weken Brazilië bezig. Nog 2 weken en mijn vriend is hier. Ik zal toch blij zijn om hem terug te zien en hem te laten proeven van mijn leven hier in de comunidade.
Momenteel ben ik bezig met het bezoeken van families en ik vraag hen echt alles van inkomen, leven tot de politiek van hun land. Ik moet zeggen dat ik toch al wel enkele keren verschoten ben. Bijvoorbeeld; een gezin van 9 krijgt hier van de overheid 137RS van de bolsa familia. Dit is zo´n 60 euro per maand en hier moeten ze dan mee zien te overleven. Ze hebben voor de rest geen inkomen dus hebben ze eigen dieren en werken op eigen land voor het eten van hun familie. Ze hebben soms het geld niet om medicatie in de apotheek te kopen. Het is gewoon schrijnend om dit te weten. Ik ben nu ook bij een familie geweest die nog kookte op wat stenen op de grond en die zelfs geen koelkast hadden. Wat hebben wij het toch goed in ons belgenlandje.
Vorige zondag had ik een speelzondag georganiseerd voor de kinderen. ´s Morgens om 8u30 waren de kinderen allemaal netjes op tijd iets wat niet zo vaak gebeurd in Brazilië. We begonnen met de spelletjes, ik had balspelen, zakdoek leggen, estafetterace, zaklopen,...Dit wekte heel wat nieuwsgierigheid op van de mensen en al gauw had ik een groepje toeschouwers. De kinderen schreeuwden, lachten en joelden. We hadden af en toe een waterpauze en ik wilde dan 10 min rusten maar de kinderen wilden onmiddelijk terug spelen. Op een gegeven moment kwam er een meisje naar mij en vroeg of we niet gingen zwemmen in de rivier. Ik bekeek de kinderen en ze waren allemaal plakkerig van het zweet en vooral heel vuil van het spelen. Ik ging akkoord en al snel wat ik met zo´n 25-tal kinderen naar de rivier. Ik vroeg nog wat mensen mee om de kinderen in het oog te houden want 25 zijn er nu wel heel veel voor mij alleen. Toen we aankwamen, trokken de kleinste kindjes al hun kleren uit en de iets oudere gingen zwemmen in hun onderbroek. Het was grappig om te zien. Ik hield het bij pootje baden totdat er zo´n 20 kinderen op me afstormden en me kletsnat maakte. De kinderen vroegen me al snel wanneer we terug gingen spelen en ik zei dat ik het de volgende zondag terug zou doen. Dit leidde tot een luid gejuich van de kinderen. Ze vroegen me ook wanneer ik terug naar België moest en of ik nog zou terugkomen.
Sommige mensen in de comunidade hebben al gevraagd of ik niet bij hen wil blijven wonen. Dit gaat natuurlijk niet maar zo merk ik wel dat ik echt een deel uitmaak van hun gemeenschap.
Ik merk dat ik zelf wat verdrietig word als ik denk aan het afscheid dat me staat te wachten. Ze gaan hier alvast een groot feest organiseren op mijn laatste dag en voor al mijn kindjes ga ik cake bakken en natuurlijk trakteer ik de volwassenen ook op iets.
Groetjes Annelies