Kamer bouwen,Nieuwjaar, huwelijk en zoveel meer...

Bom dia,

Het zijn eigenlijk wat drukke dagen geweest hier in Santana do Acaraú. Dinsdagochtend waren we vroeg begonnen met het bouwen van mijn kamer. Ik was eigenlijk wat laat want toen ik buiten kwam lag er al een muur tegen de grond. Ze gingen namelijk een piepklein kamertje wat groter maken want in dat kleine kamertje paste ik niet. Dat die muur zo snel tegen de grond lag wil natuurlijk ook iets zeggen over de stevigheid van de muren hier. Na het neergooien van de muur was het afmeten tot waar mijn kamer zou komen. Er werden bakstenen op de grond gelegd en dit was dan de fundering m.a.w. geen dus. Ik hielp mee met het aangeven van bakstenen en het ruimen van puin. Er werd wat zand gekapt rn ik klopte de klompen aarde tot fijne zand. Het was echt warm die dag. De eerste dag stonden de 3 muren overeind en lag het dak erop. Ik was wel onder de indruk dat de mannen ijverig bleven doorwerken in de hitte. De volgende dag was het afwerken van muren en vloer. Normaal gezien zou ik de dag erna gaan verven maar de muren waren nog niet droog dus moest ik een dagje wachten.

Ik ben die dag ook nog met Leo (zoon vanwaar ik woon) met de moto naar de stad gegaan. Ik voelde me toch niet zo op m´n gemak want Leo was een tijdje terug gevallen met de moto en de wegen zijn hier niet bepaald goed, losse zand en veel stenen. Het was wel veel sneller als met de camion.

Op 31 december kon ik dan eindelijk mijn kamer verven. Verven is iets wat ik graag doe maar dat was wel buiten de verf gerekend. Hier is dat precies waterverf dus het dekt bijna niet en het is een heel gesmos. De moed zakte me al gauw schoenen totdat Juliana (dochter die in de stad woont) me kwam helpen. Het ging goed vooruit en tegen de middag waren we dan ook klaar. De verf droogde zo snel dat een tweede en derde laag snel gedaan kon worden. Het is nu wel als ik over de muur wrijf er verf aan mijn handen hangt dus tja goed is het niet. Verf hier is ook gewoon poeder gemengd met water. We verfden twee muren wit en twee andere muren blauw.

Toen we gedaan hadden hing ik helemaal onder de verf. Ik wou douchen maar er was geen water meer dus dan maar de moto op en naar de waterput en mezelf wassen langs de waterput ;-) Ik kwam terug thuis en ik was doodmoe van het verven, een goed dutje gaat me deugd doen dacht ik. Denni kwam me vragen of ik geen lasagna wilde maken voor oudjaar. Ik zei dat ik geen ingrediënten had maar dat was geen probleem dat hadden ze dagen geleden al allemaal gekocht. Oké dus lasagna maken voor véél Brazilianen.

Ze hadden me schotels gegeven voor de lasagna maar al gauw bleek dat deze niet geschikt waren voor de oven. Twee van mijn drie schotels braken in twee, we konden gelukkig nog wel veel lasagna recuperen.

s´Avonds was er dus lasagna, rijst, salade, garnalen en varkensvlees. s´Morgens waren er twee varkens geslacht en iedereen was druk in de weer geweest met het uitbenen van de varkens. Het was een gezellige avond.

Juist voor middernacht werden de vuurpijlen al afgeschoten. Na middernacht volgde er een emotionele speech van Di (vader van het gezin) Hij sprak erover hoe hard ze wel niet hadden moeten werken voor alles wat ze nu hadden en dat het leven niet makkelijk was. Iedereen werd zeer emotioneel en zelf kreeg ik ook tranen in mijn ogen. Daarna kreeg iedereen de kans om iets te zeggen en er werd afgesloten met een gebed. Heel anders als bij ons.

Daarna gingen we naar het feest in de communidade waar een bandje speeld op een camion dat als podium diende.

De dag erna kwamen we samen en de mannen waren aan het zingen en gitaar aan het spelen. We dronken wat bier en vierden nog een beetje het nieuwe jaar. Heel leuke sfeer...

Ze waren door al het feestgedoe echter vergeten om met de ezeltjes naar de waterbron te gaan om te drinken dus besloot ik de ezeltjes te gaan zoeken en ze mee te nemen naar het water om ze te laten te drinken. Toen de ezeltjes en ik terug kwamen besloot ik om maar op een ezeltje te zitten ;-)

De dag erna dacht ik dat het een rustig dagje zou worden maar al gauw werd ik s´avonds meegenomen voor een huwelijk. Het was wel leuk om een huwelijk hier mee te maken. Het was in een andere communidade en dit was meteen een gelegenheid om een andere communidade te leren kennen. De plechtigheid was wat kort. De bruidsmeisjes kwamen binnen zonder muziek, daarna arriveerde de man van de muziek en daarna kwam het bruidspaar binnen. Op z´n braziliaans allemaal. Het feest erna was natuurlijk een barbeque en forró.

Toen we terug thuiskwamen en ik het licht van de keuken aan deed rende er juist een grote vogelspin voor mijn voeten. Je kan je wel voorstellen hoe ik tegen het plafond vloog van het verschieten. Ik dacht dat er hier niet veel zaten maar had ook al een kleinere versie de dag ervoor ontdekt tussen mijn lakens. Ik had ook een foto gemaakt van wat ik dacht het zal wel een gewoon beest hier zijn en ik ga deze keer niets zeggen. Ze gaan hier anders nog denken dat die Belgische schrik heeft van alles. Dus na twee dagen het rare beest gezien te hebben maakte ik een foto en liet ik het de dag erna zien aan Julia (moeder van het gezin). Mijn god meisje zei ze, dat is een schorpioen die op je kamer zit. Ik moest beloven dat ik haar volgende keer zou roepen als ik de schorpioen nog eens zou zien want dan ging ze het beest doodmeppen. Ze kunnen gemeen steken maar ze zijn niet dodelijk ofzo. Dus vanaf nu slaap ik toch in mijn hangmatje onder een muskietennet.

Elke dag hier brengt iets nieuws, ik weet nooit waar ik ga belanden de volgende dag. Het is wel leuk om van de ene ervaring in de andere te vallen.

Foto´s zijn te vinden op mijn facebook.

Groetjes Annelies